Κίνδυνος

Η φασαρία είναι το μέσο για να ικανοποιήσουν τον πολιτικό τους ναρκισσισμό, δηλαδή. Οι πολέμιοι του κατευνασμού κι εκείνοι που φορούν τον ντουλαμά των μακεδονομάχων, λοιπόν, έχουν έναν κοινό στόχο: να βροντοφωνάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα πως είναι «εδώ», μια και θα παραδοθούν στη λήθη αν επικρατήσουν στον δημόσιο διάλογο τα θέματα τα οποία απασχολούν στ’ αλήθεια την κοινή γνώμη στην καθημερινότητά της, όπως η ακρίβεια για παράδειγμα. Αρα, αυτοί που ζουν από τη διαμάχη με όποιους δεν μοιράζονται τα τουρκοφαγικά τους «πιστεύω» ή δεν ανησυχούν ότι μετά τις Πρέσπες απειλούνται τα ιερά και τα όσια της φυλής από ένα κράτος με 15,86 δισ. δολάρια ΑΕΠ, έχουν συμφέρον να διατηρήσουν τη διαμάχη ζωντανή. Ολοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα λόγο να υιοθετούν την ακροδεξιά τους ατζέντα και να τη βάζουν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Οποτε βγάζουν τα δικά τους πατριωτόμετρα για να αμυνθούν ενάντια στους σοβινιστές απομακρύνουν προσωρινά τον κίνδυνο της απώλειας ορισμένων υπερσυντηρητικών ψηφοφόρων, αλλά δημιουργούν έναν μεγαλύτερο. Γιατί πρώτα εκτρέφουν τα άκρα κι έπειτα συμβάλλουν στην κανονικοποίηση των ιδεών τους.