«Παραμύθια» στο γυαλί

«Δεν θα γράψεις για την ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή;» με ρωτούσε ένας φίλος. Και τι να γράψω δηλαδή; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει κάποιο έργο με έναν μόνο πρωταγωνιστή; Διότι αυτό συμβαίνει εδώ και μήνες. One man’s show, όχι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί, αλλά γιατί οι αρχηγοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων θέλουν. Μου θυμίζουν αυτό που είχε πει ο Μένης Κουμανταρέας σχετικά με τους ομοφυλόφιλους. Οτι δηλαδή τα τελευταία χρόνια περισσότερο τους ενδιαφέρει να διακηρύξουν την ερωτική τους επιλογή παρά να την απολαύσουν. Ετσι και αυτοί πιο πολύ ενδιαφέρονται να δηλώσουν ότι ανήκουν στην αντιπολίτευση παρά να την εξασκήσουν. Διότι η στοιχειώδης αλφαβήτα της πολιτικής λέει ότι αντιπολίτευση σημαίνει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, όχι «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά». Μέχρι δηλαδή που θα πρέπει να κάνει ο Μητσοτάκης ένα ωραίο υπουργείο Αντιπολίτευσης, να βάλει υπουργό τον Ανδρουλάκη που δείχνει να τα καταφέρνει καλύτερα, να βρει η πολιτική ζωή της χώρας τις γνωστές συντεταγμένες. Πάμε λοιπόν παρακάτω.