Οι Λουδίτες εξακολουθούν να στοιχειώνουν το συλλογικό φαντασιακό του σύγχρονου καπιταλισμού της ψηφιοποίησης και της αυτοματοποίησης. Γι’ αυτό και τόσο συχνά χρησιμοποιούνται ως αρνητικός χαρακτηρισμός όποτε οι εργαζόμενοι και τα κινήματά τους αντιστέκονται στην εισαγωγή νέων τεχνολογιών που στα μάτια τους καταργούν θέσεις εργασίας, επιδεινώνουν τη διαπραγματευτική τους ικανότητα απέναντι στους εργοδότες και υποβαθμίζουν τη θέση τους. Και αυτό γιατί θεωρείται αυτονόητο ότι θα πρέπει οι εργαζόμενοι όχι απλώς να αποδέχονται αλλά και να θεωρούν θετική κάθε τεχνολογική εξέλιξη. Αλλωστε η ιστορία του καπιταλισμού από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά δεν είναι μια ιστορία μεγάλων τεχνολογικών τομών; Ομως, όταν μιλάμε για «βιομηχανική» επανάσταση παραβλέπουμε ότι η μεγάλη επανάσταση ως προς την οργάνωση της κοινωνικής ζωής είχε προηγηθεί και αφορούσε το γεγονός ότι για πρώτη φορά είχε αναδυθεί ένας τρόπος παραγωγής που στηριζόταν στην εργασία ανθρώπων που τυπικά ήταν ελεύθεροι – σε αντίθεση με τους δούλους ή τους δουλοπάροικους – αλλά το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να πωλούν στον εκάστοτε εργοδότη την εργασιακή τους δύναμη.


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ