Ας το πούμε από την αρχή: και να το ήθελε ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, δεν θα μπορούσε να είχε κάνει πιο ευπρόσωπη ταινία για τον Στέλιο Καζαντζίδη από το «Υπάρχω» (Ελλάδα, 2024). Γνωστός από ταινίες που αν για κάτι σίγουρα διακρίνονται αυτό είναι η στρωτή, κλασική κινηματογραφική αφήγηση («Ξαφνικός έρωτας», «Αντε γεια», «Πίσω πόρτα»), ο έμπειρος σκηνοθέτης, με τη στήριξη του σεναρίου της Κατερίνας Μπέη («Φόνισσα»), κατάφερε να βρει τις ισορροπίες ώστε να αποφύγει την παγίδα της αγιογραφίας και την ίδια ώρα, με γενναιοδωρία, να προβάλει αυτό που ο Καζαντζίδης ήταν και αυτό για το οποίο ο κόσμος πάντα θα τον θυμάται με δέος: ένας λαϊκός τραγουδιστής με σπάνια φωνή που μπορούσε να αγγίξει την ψυχή του απλού κόσμου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή