Πώς επιστρέφει κανείς στη δισκογραφία έπειτα από 20 χρόνια απουσίας; Πώς αποτυπώνεται η εμπειρία του χρόνου μέσα σ’ έναν κόσμο που εξελίσσεται συνεχώς; Οι Human Touch, «το καλύτερο κρυμμένο μυστικό των Βαλκανίων», όπως τους έχουν αποκαλέσει, επιχειρούν τη δική τους απάντηση μέσα από τον δίσκο τους «Colorblind». Πρόκειται για έναν τίτλο που όπως λέει ο μπασίστας Γιώτης Κιουρτσόγλου «η “αχρωματοψία” (Colorblind) δεν ήταν ποτέ πρόθεση. Ηταν μια ανάγκη και των τριών μας ώστε να μην ακολουθήσουμε στερεότυπα, αλλά αυτό δεν γινόταν κάτω από θεωρητική επεξεργασία, απλώς ήταν το είναι μας. Βλέπω με χαρά ότι αυτό παραμένει μέχρι και σήμερα». Ενα από τα χαρακτηριστικά άλλωστε της σπουδαίας μπάντας ήταν, σύμφωνα με τον Σταύρο Λάντσια, η χωρίς προκαταλήψεις ανάμειξη ηχοχρωμάτων και στυλ μουσικής. «Ποτέ δεν φιλτράραμε τι θα παίξουμε, ούτε μας απασχόλησε αν κάτι ακούγεται jazz, rock η κλασικό. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουμε ελεύθεροι να εκφραστούμε ειλικρινά και να αγγίξουμε το ακροατήριό μας, ξαφνιάζοντάς το ίσως με την “πολυχρωμία” μας! Αλλωστε με τα χρόνια συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό περιμένουν από εμάς όταν έρχονται στα live μας. Το πιο συχνό σχόλιο είναι “σας έχω δει τόσες φορές ζωντανά και ποτέ δεν είναι το ίδιο!”».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή