Οι παγίδες της δημοφιλίας

Τα δημοσκοπικά ποσοστά στο ερώτημα «ποιος είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός» είναι από αυτά που διαχρονικά διαβάζονται – και όχι άδικα. Αυτός ο δείκτης, που είναι διαφορετικός από την καταλληλότητα, δείχνει το αποτύπωμα του εκάστοτε προσώπου, την πραγματική απήχηση της δημόσιας εικόνας του, αποκαλύπτει αν η στρατηγική των επικοινωνιολόγων είναι πετυχημένη ή όχι. Δεν ήταν (και ακόμη δεν είναι) λίγοι οι συμπαθητικοί πολιτικοί που έχουν απήχηση πέρα από την εκλογική τους επιρροή. Στο πολιτικό πεδίο των περασμένων δεκαετιών, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό του Λεωνίδα Κύρκου, που κατάφερνε να συγκεντρώνει θετικές γνώμες ακόμα και από αυτούς που δεν τον ψήφιζαν. Στο σημερινό, αντίστοιχο είναι το παράδειγμα του Δημήτρη Κουτσούμπα, του οποίου το χιούμορ και η φιγούρα διαπερνούν και το ηλικιακό φάσμα. Ενίοτε ο δείκτης δημοφιλίας δείχνει και μια αλλαγή στον δημόσιο αέρα: τα ποσοστά του Νίκου Ανδρουλάκη πριν και μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είναι ίσως το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα.