Το ψωμί μας και οι καλλιτέχνες μας

Θα έπρεπε να αφιερώναμε περισσότερη σκέψη στο γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα όπου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού εργάζεται υποτονικά, ενώ ένα ακόμη μεγαλύτερο φαντασιώνεται πως του αξίζει μια απασχόληση που δεν θα το δένει με κανένα λουρί. Τα σχετικά στοιχεία είναι αμείλικτα: δείχνουν ότι όχι μόνο σε πολλά επαγγέλματα λείπουν τα μυαλά και τα χέρια (των τεχνιτών, των νοσηλευτών, των εργατών γης) αλλά και ότι η μέση απόδοση όσων δουλεύουν είναι αδικαιολόγητα χαμηλή. Τι συμβαίνει; Πώς μπορεί ένας λαός που κάθε άλλο παρά χαρακτηρίζεται από νωθρότητα και έλλειψη νεύρου να παραχωρεί τόσο λίγη σωματική και ψυχική ενέργεια σε ό,τι του δίνει το ψωμί για να ζήσει;