«Μόλις αντίκρισα το πρόσωπό του ήξερα ότι ήταν ο Παλαιολόγος»

Την εντόπισα με το βλέμμα μου αμέσως μόλις ανέβηκα τη μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στο καφέ του Ιδρύματος Θεοχαράκη, απέναντι από το κτίριο της Βουλής, όπου είχαμε δώσει ραντεβού, να κάθεται σε μια ήσυχη γωνιά και να μιλά στο τηλέφωνο. Την αναγνώρισα αμέσως, διότι μπορεί να μην είχαμε γνωριστεί διά ζώσης ως εκείνη τη στιγμή, αλλά «συναντιόμαστε» σχεδόν κάθε εβδομάδα, καθώς συμμετέχει μέσω τηλεδιάσκεψης στις συνεδριάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, διότι ζει μόνιμα στην Πάτρα. Μέχρι να καταλήξουμε, γρήγορα ομολογουμένως, στο ότι θα συζητήσουμε συντροφιά μόνο με ένα ρόφημα η καθεμιά μας – εκείνη τσάι και εγώ καφέ –, καθώς συναντηθήκαμε σε ένα κενό του δύσκολου προγράμματός της στο πλαίσιο μιας επίσκεψης – αστραπής στην Αθήνα (γεγονός που δεν μας επέτρεπε να γευματίσουμε καταπώς θέλει ο τίτλος της στήλης) και πριν ακόμη ξεκινήσει η ηχογράφηση, έχει μια σύντομη συνδιάλεξη με τον ηγούμενο της Παλαιάς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας. Είναι το μοναστήρι στο καθολικό του οποίου η εδώ και μία δεκαετία προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας Ανίτα (από Αναστασία, εξού και το ένα νι) Κουμούση εντόπισε το μοναδικό πορτρέτο εν ζωή του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου, είδηση που συζητήθηκε, βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον. Το οποίο αποτέλεσε και την αφορμή για τη δική μας συνάντηση – εξαίρεση στην απόφασή της να μην αφήσει τα φώτα της δημοσιότητας να στραφούν πάνω της λόγω της συγκεκριμένης, εθνικής σημασίας, όπως τη χαρακτηρίζει, ανακάλυψης.