Στη δεκαετία του 1930, συγκεκριμένες εκδόσεις τέχνης συνδέθηκαν με την καλλιτεχνική πρωτοπορία και αποτέλεσαν τους φορείς μιας νέας δυναμικής. Εντυπα όπως τα «Cahiers d ‘art» (1926-1965) του Κριστιάν Ζερβός, το σουρεαλιστικό «Minotaure» (1933-1939) του Tériade (Στρατή Ελευθεριάδη) και το υπό τον Ζορζ Μπατάιγ «Documents» (1929-1930) αναδιαμόρφωσαν τα όρια των επιστημονικών πεδίων. Μεταξύ των συνεργατών και των συντελεστών αυτών των περιοδικών ήταν οι Ζορζ-Ανρί και Τερέζ Ριβιέρ, Αντρέ Μπρετόν, Μισέλ Λιρίς, Χοάν Μιρό, Πάμπλο Πικάσο, Μπρασάι, Κλοντ Καέν, Ζορζ Μπατάιγ, μαζί με αρχαιολόγους, εθνολόγους και επιμελητές. Ολοι τους είχαν μια κοινή περιέργεια για την τέχνη του μακρινού παρελθόντος, για τη μη δυτική τέχνη, καθώς και για τη λαϊκή και την καθημερινή τέχνη. Οι εκδόσεις αυτές ξεκίνησαν τον διάλογο δημοσιεύοντας φωτογραφίες αρχαίων και σύγχρονων έργων τέχνης καθώς και εξω-ευρωπαϊκών τεχνουργημάτων. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν γκαλερί, μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. Αυτός ο νέος τρόπος θεώρησης των πραγμάτων απομάκρυνε τα έργα και τα αντικείμενα από την αυθεντία της κλασικής ιστορίας της τέχνης και ταυτόχρονα τους προσέδωσε νέες σημασίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή