Αχαρτογράφητα νερά

Η κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία συνυφαίνεται με τις διαφαινόμενες αξιώσεις ισχύος της Τουρκίας για την ανάδυσή της σε περιφερειακή δύναμη. Μέσω της πολυεπίπεδης προβολής ισχύος, συντασσόμενη με το δόγμα του νεο-οθωμανισμού, επαναπροσεγγίζει την οθωμανική και ισλαμική της κληρονομιά, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, προσδίδοντας την αίσθηση εθνικού μεγαλείου-ανεξαρτησίας στη διαμόρφωση-άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής. Στο περιβάλλον αυτό αναφύεται το ερώτημα περί των ικανών και αναγκαίων προϋποθέσεων για τη διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο και την οριοθέτηση της ατζέντας του ελληνοτουρκικού διαλόγου «στη βάση των τριών πυλώνων (Πολιτικός Διάλογος, Θετική Ατζέντα, ΜΟΕ)». Αυτό γιατί ακόμη και εάν δύναται κανείς να συμφωνήσει περί της αναγκαιότητας του πολιτικού διαλόγου Αθήνας – Αγκυρας, η όποια διπλωματική προσέγγιση καλείται να προσδιοριστεί με βάση τις αρχές της κλασικής διπλωματίας για τη διασφάλιση της ισορροπίας διαπραγματευτικής ισχύος και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο μερών. Προϋποτιθέμενες συνθήκες που θεωρούνται άγνωστες και ανοίκειες για τους διαμορφωτές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Αρκεί να υπομνήσουμε ότι η επίκληση του διεθνούς δικαίου από την Αγκυρα σε καμία περίπτωση δεν συναρμόζει με τη διαπιστωτική της απόφανση ότι νησιά, νησίδες και βραχονησίδες δεν δικαιούνται θαλάσσιων ζωνών πλην της αιγιαλίτιδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις του Ρ.Τ. Ερντογάν για μια εφ’ όλης της ύλης συζήτησης του καθορισμού «των περιοχών δικαιοδοσίας του θαλάσσιου και του εναέριου χώρου» με την Αθήνα.