Υπάρχουν αρκετά δεδομένα που υποστηρίζουν τη συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε πολύ υψηλό υψόμετρο και της εμφάνισης καρδιολογικών αρρυθμιών. Σε μεγάλο υψόμετρουπάρχει μείωση του οξυγόνου και μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης. Η μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης αυξάνει την αρτηριακή πίεση και η μείωση του οξυγόνου αναγκάζει τον οργανισμό να κάνει συχνότερες, βαθύτερες αναπνοές, με αύξηση της καρδιακής συχνότητας. Σε αυτά τα ακραία υψόμετρα η αρτηριακή υποξαιμία, οι τυχόν συνοδές ηλεκτρολυτικές διαταραχές και η περιοδική αναπνοή αυξάνουν την ευπάθεια σε καρδιολογικές αρρυθμίες, με περισσότερους από έναν στους τρεις υγιείς συμμετέχοντες να εμφανίζουν βραδυαρρυθμία ή ταχυαρρυθμία κατά την ανάβαση στο Ορος Εβερεστ, με βάση τη μελέτη SUMMIT. Πράγματι, 41 υγιείς άνδρες (μέση ηλικία 33 ετών) υποβλήθηκαν σε ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών, διαθωρακικό υπερηχοκαρδιογράφημα και τεστ κόπωσης πριν και κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο Ορος Εβερεστ, καθώς και σε καταγραφή καρδιακού ρυθμού σε περιπατητική βάση (holter ρυθμού). Κανένας από τους συμμετέχοντες άνδρες δεν είχε ιστορικό στεφανιαίας νόσου, ούτε εμφάνισε σημεία ισχαιμίας στο καρδιογράφημα κόπωσης, ή ανωμαλία κίνησης τοιχώματος στο υπερηχογράφημα ή οποιαδήποτε αρρυθμία κατά την αρχική εξέταση. Ο κύριος στόχος ήταν η διερεύνηση της συχνότητας εμφάνισης αρρυθμίας και πιο συγκεκριμένα η εμφάνιση ταχυκαρδίας (υπερκοιλιακής ταχυκαρδίας διαρκείας περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα ή κοιλιακών εκτάκτων συστολών περισσοτέρων των 3 εν σειρά) ή βραδυκαρδίας με διαταραχές αγωγιμότητας (δεύτερου ή τρίτου βαθμού κολποκοιλιακός αποκλεισμός). Από τους αναρριχητές οι 32 ανέβηκαν σε υψόμετρο ≥7.900 μ. και 14 έφτασαν στην κορυφή του Ορους Εβερεστ (8.849 μ.). Επτά άνδρες παρουσίασαν συνολικά 23 βραδυκαρδίες σε ηρεμία και δέκα παρουσίασαν 19 βραδυκαρδίες κατά τη διάρκεια άσκησης. Ενα άτομο παρουσίασε δύο επεισόδια τρίτου βαθμού κολποκοιλιακού αποκλεισμού σε ηρεμία σε υψόμετρο 6.500 μ. Δύο περιστατικά ταχυαρρυθμιών καταγράφηκαν σε δύο αναρριχητές (5,9%). Ενας αναρριχητής είχε επεισόδιο κοιλιακής ταχυκαρδίας κατά την κάθοδο από 7.900 μ. και ένας άλλος είχε μια κοιλιακή ταχυκαρδία κατά την άνοδο από 6.500 μ. έως 7.300 μ. Οι περισσότερες αρρυθμίες καταγράφηκαν σε υψόμετρο <7.300 μ., όπου η πλειονότητα των αναρριχητών δεν χρησιμοποίησε συμπληρωματικό οξυγόνο, ενώ λιγότερες αρρυθμίες παρατηρήθηκαν με τη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου, παρά το υψηλότερο υψόμετρο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ