Ανασφάλεια παντού

Αυτή τη χρονιά περίπου το μισό του πληθυσμού της Γης μετείχε σε εκλογικές διαδικασίες, από την Ινδία, την πολυπληθέστερη δημοκρατία στον πλανήτη, ως την Ινδονησία, τη χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό, την Ιαπωνία, τη Βρετανία, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Γαλλία και φυσικά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε καμία από αυτές τις εκλογές το αποτέλεσμα δεν ήταν πλήρως το αναμενόμενο – είτε γιατί το ακροδεξιό κύμα στο Ευρωκοινοβούλιο αποδείχθηκε φουσκοθαλασσιά είτε γιατί η σίγουρη επανεκλογή του πρωθυπουργού Μόντι μετατράπηκε στην πρακτική ενίσχυση των θεσμικών εγγυήσεων της Ινδικής Δημοκρατίας. Το σημαντικότερο κοινό σημείο, όμως, είναι η ανασφάλεια που δημιούργησαν στην κοινωνία και στον κόσμο, από τον Σηκουάνα ως τη διατλαντική σχέση, μια και η δημοκρατία είναι ένα δύσκολο εργαλείο στη διαχείρισή του. Καθώς ο κόσμος μας κινείται από την αρχιτεκτονική αρχών και κανόνων προς μια οριζόντια κατανομή περισσότερο ή λιγότερο ευκαιριακών συνεργασιών σε πολλαπλά πεδία δραστηριότητας, η έλλειψη σαφώς ορισμένης κατεύθυνσης, ακραία έκφραση της οποίας συνιστά η συναλλακτική προσέγγιση του νεοεκλεγέντος και επανεκλεγέντος προέδρου Τραμπ, γίνεται όχι μόνο πρόδηλη αλλά και καθοριστική των εξελίξεων. Στις επόμενες σελίδες καταγράφονται οι σκέψεις μας για τα σημαντικότερα πεδία αντιπαράθεσης του κλονιζόμενου παλαιού κόσμου με εκδοχές του μέλλοντος, σε αυτή την αέναη αναζήτηση της ασφάλειας που οδηγεί στην ευημερία.