Αχαρτογράφητα νερά

Μέχρι το τέλος του φθινοπώρου, το 2024 έδειχνε να φεύγει για την Αθήνα με τις σταθερές αμετάβλητες. Από τις πεδιάδες της Ουκρανίας μέχρι τη Γάζα και τα υψώματα του Λιβάνου, η δυτική γραμμή καθοδηγούσε και την ελληνική αντίδραση. Αν υπήρχαν γρίφοι φαινόταν ότι λύνονται εύκολα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ελληνική διπλωματία ακολουθούσαν χωρίς επιφυλάξεις την κατεύθυνση των Βρυξελλών, της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ, καθώς το δυτικό μέτωπο προσφέρει και τις επιζητούμενες γραμμές ασφαλείας. Τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί από τις εξελίξεις στη Συρία – και, ξαφνικά, στην αφετηρία του 2025 τα νερά δείχνουν αχαρτογράφητα. Η κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ και η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από ακραίους ισλαμιστές προκαλεί διλήμματα για τα οποία η Αθήνα αναζητεί απαντήσεις. Οι πανηγυρικές ιαχές της Δύσης για το τέλος του αυταρχικού καθεστώτος του Ασαντ είναι το εύκολο κομμάτι – το ακολούθησε και η ελληνική κυβέρνηση. Αλλά ποιος είναι ο Αλ-Γκολάνι; Η αποδοχή ενός άγνωστου ηγέτη σε μια περιοχή της ευρύτερης γειτονιάς, όπου διακυβεύονται και ζωτικά εθνικά συμφέροντα, συνοδεύεται από άλλα διλήμματα. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που στον Αλ-Γκολάνι επενδύει περισσότερο από όλους ο Ερντογάν και η δυτική γραμμή για την υποδοχή του ως νομιμοποιημένου εκπροσώπου της Συρίας δεν είναι ξεκάθαρη. Ο αντάρτης που έριξε τον Ασαντ, άλλωστε, παραμένει ακόμα επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ με 10 εκατομμύρια δολάρια.