Γιορτάζουμε, ε ναι. Τι άλλο να κάνουμε; Τείνω μάλιστα να πιστέψω ότι τα ανεβασμένα τριγλυκερίδια των ημερών, σε συνδυασμό με τις συνεχείς εκρήξεις σακχάρων στο αίμα, επενεργούν σαν παραισθησιογόνα, δραστικότερα κι από οπιούχα. Αλλιώς δεν εξηγείται η τόση local νιρβάνα, την ώρα που παγκοσμίως καίγεται το πελεκούδι. Ο Τραμπ ετοιμάζεται να γίνει πυ-πυ-πύραυλος, η Γερμανία ένα τσακ απέχει από το να μας ζητήσει δανεικά, η Γαλλία έβαλε τα χεράκια της κι έβγαλε τα ματάκια της, η Μέση Ανατολή πασχίζει να συγκολληθεί με την Απω, εκμηδενίζοντας παλιές γεωπολιτικές βεβαιότητες, ενώ η Ρωσία παίζει τη γνωστή ρουλέτα της προς πάσα κατεύθυνση. Κι εμείς; Κυρίες και κύριοι – κι αγαπητέ μου Κώστα Τουρνά – δεν σκάμε πολύ για την ώρα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ