Η σκηνή είναι αληθινή: καλοκαίρι του 2024 εμφανίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής ένα φρεσκοεκλεγμένο μέλος του Ευρωκοινοβουλίου. «Τι δουλειά έχεις εδώ; Στο Στρασβούργο σε βγάλαμε εσένα!» λέει χαλαρά βουλευτής του ίδιου κόμματος. «Ρε συ, μου ήρθε SMS ότι μιλάει ο πρόεδρος. Νόμιζα ότι έπρεπε να είμαστε παρόντες όλοι» δικαιολογείται, εμφανώς «ψαρωμένο», το μέλος της ευρωομάδας. Αισθάνθηκε, κοινώς, ότι ήταν υποχρεωτικό να παραστεί – κάνοντας τελικά πρεμιέρα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες στην Αθήνα και όχι στην Ευρωβουλή. Μόνο και μόνο επειδή μιλούσε ο αρχηγός. Το ίδιο θα ένιωθαν εκείνη τη μέρα και κάποιοι βουλευτές και αυτό είναι το πραγματικά ανησυχητικό: εκπρόσωποι του έθνους που αισθάνονται ότι πρέπει να τραβηχτούν στη Βουλή για το χειροκρότημα στον αρχηγό. Που κάθονται βαριεστημένοι, συζητώντας με τον διπλανό ή χαζεύοντας στο κινητό ή περιμένοντας άτονα τη σειρά τους για το βήμα του ομιλητή, απ’ όπου συχνά αραδιάζονται άνευρα τα «γραμμιτζίδικα» non paper. Που προτιμούν να κινούνται εκτός Βουλής, κάνοντας αραιά και πού guest εμφανίσεις στις αίθουσες του Κοινοβουλίου, παρότι εκεί είναι οι – μίνιμουμ – καθημερινές υποχρεώσεις τους.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ