Πρωτοχρονιά 1945. Μια γιορτή στα απομεινάρια του μίσους

Χειμώνας του ‘45, «απελευθέρωση» στα χαρτιά, ό,τι δεν γνώρισαν οι Αθηναίοι στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής το βιώνουν τώρα. Πόλεμος και αίμα μέσα στην πόλη τους. Το κάθε σπίτι στη διάθεση των αντιμαχόμενων. Πανέμορφα νεοκλασικά, ερείπια για οδοφράγματα. Αλλα διάτρητα και γαζωμένα κυριολεκτικά από τις μηχανές θανάτου. Τα θύματα αναρίθμητα και τα πρόχειρα νοσοκομεία παντού σε κάθε γειτονιά. Κι όμως η ελπίδα υπάρχει και ζεσταίνει τις καρδιές ενός βαριά πληγωμένου λαού. Και οι γιορτές, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, τις θυμίζουν τα κάλαντα των παιδιών. Και είναι άλλα κάλαντα, με προσδόκιμη ασμένως την «επί Γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία».