Μέγιστος ηγέτης αξιών, πεποιθήσεων, ήθους

Δεν υπήρξα απλώς στενός συνεργάτης του σε όλη την περίοδο της πρωθυπουργίας του (σε θέματα Ευρώπης/εξωτερικής πολιτικής). Από τη στιγμή που τον γνώρισα δεκαετίες πριν και μέχρι την τελευταία μας (τηλεφωνική) συνομιλία δύο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα (στην οποία είχαμε προγραμματίσει να συναντηθούμε τις μέρες αυτές), ο Κ. Σημίτης ήταν ξεχωριστός. Χαρισματικός όχι με τη βεμπεριανή έννοια (του λαοπλάνου) αλλά με αυτή του δημιουργού ιστορίας για το συλλογικό καλό. Μεγάλη προσωπικότητα, σοφός πολιτικός-διανοούμενος που εμπλούτιζε την έννοια της πολιτικής ως της «πλέον πολιτισμένης δραστηριότητας», ως της οργανωμένης προσπάθειας για τη βελτίωση της κοινωνίας, με τις αξίες της δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, ισότητας, δημοκρατίας, που έδινε τελικά νόημα στην ανθρώπινη δράση και ύπαρξη. Μορφοποίησε την έννοια του εκσυγχρονισμού. Ηταν αταλάντευτα ο «πολιτικός των αξιών, πεποιθήσεων, ήθους» και όχι της πολιτικής σκοπιμότητας, ο αιχμάλωτος του πολιτικού κόστους. Ο συνεπής ηγέτης, ο «ευγενής αντίπαλος». Μια ηθική στάση ζωής. Δημιούργησε έτσι μια νέα πολιτική κουλτούρα. Ιδανικό πρότυπο ηγέτη, statesman, πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Ενσάρκωνε το όραμα της Ευρωπαϊκής Ελλάδας των ανοιχτών οριζόντων, του εκσυγχρονισμού, της σοσιαλδημοκρατίας-φιλοσοφίας Ζ. Ντελόρ.