Ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης

Γράφτηκαν πολλά εκθειαστικά σχόλια για τον Κώστα Σημίτη. Τίποτα όμως δεν είναι πιο κολακευτικό για εκείνον από τα λόγια των πολεμίων και των υβριστών του. Η ποιότητα όσων επιχείρησαν να τον κοντύνουν ανέδειξε το πολιτικό ανάστημα του ανθρώπου που άλλαξε την εικόνα της χώρας. «Να είσαι στο εξωτερικό, να λες ότι προέρχεσαι από την Ελλάδα και να σε σέβονται. Αυτό θέλω να κάνω». Και το έκανε. Στον βαθμό που του επέτρεψε η εποχή στην οποία κυβέρνησε και το κόμμα του οποίου ηγήθηκε, χωρίς ποτέ να καταφέρει γίνει πραγματικός του ηγέτης. Ηγεμόνευσε όμως σε ένα ευρύτερο ρεύμα, το οποίο υπό την άτυπη ηγεσία του κατάφερε να το κάνει πλειοψηφικό. Εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο τις έννοιες εκσυγχρονισμός, τεχνοκρατική, φιλομεταρρυθμιστική πολιτική, όροι που εφαρμόστηκαν στην περίοδο της διακυβέρνησής του σε ένα πολιτικό περιβάλλον απολύτως εχθρικό, σε μια Ελλάδα της σπατάλης και του λαϊκισμού, με εμπεδωμένη τη νοοτροπία του «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα».