Εχοντας παρουσιάσει ταινίες τεκμηρίωσης που συζητήθηκαν και αγαπήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών (ενδεικτικά οι «Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη», «Μαραθώνιος μιας ημιτελούς άνοιξης: Γρηγόρης Λαμπράκης», «Ημερολόγια καταστρώματος – Γιώργος Σεφέρης»), ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος κατέθεσε από πέρυσι (Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η πρεμιέρα) τον «Κόκκινο δάσκαλο», μια ταινία για έναν γνήσιο έλληνα ήρωα (και όχι μόνο της ελληνικής Αριστεράς), έναν σπουδαίο δάσκαλο, τον Νίκο Πλουμπίδη, που το 1954 εκτελέστηκε μετά από μια δίκη-φάρσα και – το κυριότερο – προδομένος από τους «συντρόφους» του στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ο ίδιος δεν πρόδωσε ποτέ κανέναν – αντιθέτως, συγχώρεσε ακόμα και τους προδότες του. Και όπως συχνά συμβαίνει σε αυτά τα ζητήματα, ο άδικος θάνατός του άφησε πίσω του ένα «ανεπούλωτο τραύμα για πολλά χρόνια, που δίχασε και διχάζει μέχρι τις μέρες μας» όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή