«Δίδαξε» και στον αποχαιρετισμό του

Σεμνά όπως έζησε, κηδεύτηκε χθες ο Κώστας Σημίτης. Και παρά τις τιμές που του απέδωσε η Πολιτεία, προκειμένου να τιμήσει την πολυετή και πολυσήμαντη προσφορά του στη χώρα, η τελετή δεν είχε τίποτε το κραυγαλέο και το εκκεντρικό. Τίποτα το ενοχλητικά υπερβολικό και το ακραίο. Αν εξαιρέσει δε, κανείς τα αγήματα, τις μπάντες, τα ταρατατζούμ και τους επικήδειους που ορισμένοι έγιναν απλώς επειδή το προέβλεπε το πρωτόκολλο, η κηδεία του έμοιαζε «σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες», που γράφει σε ένα ποίημά του ο Νίκος Καββαδίας. Κηδεύτηκε όπως ένας κανονικός άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του, με αξιοπρέπεια, με ήθος και με τη σεμνότητα που του επέβαλλε η αστική του ευγένεια. Ακόμη και χθες, «δίδαξε» ό,τι τον χαρακτήριζε εν ζωή, κι εμείς όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί για να τον αποχαιρετήσουμε, θα έχουμε να θυμόμαστε την ευπρέπεια της οικογένειάς του, που έπνιξε τον πόνο της απώλειας στη σοβαρότητα και τη σκληρή πραγματικότητα του τρομερού, γι’ αυτούς, συμβάντος.