Για κάποιους ήταν αναμενόμενο και ίσως άργησε, για άλλους οι εξελίξεις αναδεικνύουν μια προβληματική κατάσταση μέσα στην οποία μπορεί να διαμορφωθούν νέες συνθήκες. Οπως και να έχει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με χρονοκαθυστέρηση σχεδόν έξι ετών αποφάσισε να υπενθυμίσει ότι από τον Ιούλιο του 2019 τη χώρα κυβερνά μια αυτοδύναμη δεξιά παράταξη. Δεν ήταν το στοιχείο στο οποίο επένδυε και είχε προβάλει όλο το προηγούμενο διάστημα, απεναντίας ήταν πάμπολλες οι κινήσεις απεγκλωβισμού από πολιτικά στερεότυπα δεκαετιών και τη δεξιά ταυτότητα που κουβαλούσε η ΝΔ. Ο πολυδύναμος εκσυγχρονισμός ακολουθούσε άλλα μονοπάτια και εξέπεμπε μηνύματα που δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν άπαντες στο γαλάζιο στερέωμα. Και με αυτόν, εξασφαλίστηκε μια κυριαρχία στον χώρο του πολιτικού Κέντρου που εξασφάλισε τη σαρωτική επικράτηση σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά, πλέον, φαίνεται ότι η επιστροφή στις ρίζες συνοδεύεται όντως από μια αλλαγή κατεύθυνσης και δεν αποτελεί μια κίνηση τακτικής που συνδέεται με τη συγκυρία. Ούτε η απόφαση για τη μετακόμιση του Κώστα Τασούλα στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν το πρώτο σινιάλο που έκανε ο Μητσοτάκης στο συντηρητικό ακροατήριο – το ίδιο σήμα είχε στείλει το περασμένο καλοκαίρι και με την απόφαση να μετακομίσει ο Απόστολος Τζιτζικώστας από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Κομισιόν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή