Το πρόβλημα είναι τόσο παλιό όσο η εποχή της εκλογικής του εξαΰλωσης. Από τότε το ΠΑΣΟΚ κατηγορείται ως δεξιόστροφο από τ’ αριστερά του και χαρακτηρίζεται έτοιμο να υποκύψει στον λαϊκισμό από τα δεξιά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τους κεντροαριστερούς που το ψήφιζαν σαν μια εκλογική δεξαμενή η οποία χωράει τα όνειρά του για επιστροφή στο στάτους του μεγάλου κόμματος, ενώ η ΝΔ τους κεντρώους που στήριζαν τη σημιτική του εκδοχή ως την κρίσιμη μάζα η οποία βγάζει κυβερνήσεις. Το δίλημμα με ποιον θα πρέπει να συνεργαστεί – ή έστω με ποιον το συμφέρει να εμφανίζεται πιο κοντά – απασχολεί τα στελέχη του χρόνια τώρα. Αλλά σε απάντηση δεν έχει καταλήξει το κόμμα. Στις προηγούμενες προεκλογικές περιόδους οι δημοσκόποι παρατηρούσαν πως η βάση του είναι τριχοτομημένη. Το ⅓ ήθελε να συμπορευτεί με τις αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις, το άλλο ⅓ ένιωθε εγγύτερα στη μητσοτακική ΝΔ (και φυσικά δεν είχε ξεχάσει πόσο αντιΣΥΡΙΖΑ υπήρξε) και το τελευταίο ⅓ τασσόταν υπέρ μιας αυτόνομης πορείας. Μέχρι τώρα η ηγεσία του πόνταρε στη ρητορική της ανεξαρτησίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα ενός κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού που αποτυπώνουν οι μετρήσεις κοινής γνώμης το ξαναβάζει στη δύσκολη θέση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή