Στις αρχές του 1886, πληγωμένος από μια αποτυχημένη περιοδεία στη Γερμανία, ο γάλλος συνθέτης Καμίγ Σεν – Σανς (1835-1921) αποσύρθηκε στην αυστριακή εξοχή, κι εγκαταστάθηκε για λίγους μήνες σε ένα ήσυχο χωριό κοντά στη Βιέννη. Εκεί, ήδη στην καλλιτεχνική του ωριμότητα, δημιούργησε δύο από τα διασημότερα έργα του. Ως βιρτουόζος του εκκλησιαστικού οργάνου, ολοκλήρωσε την 3η Συμφωνία, για την οποία δήλωσε: «Εδωσα σε αυτήν ό,τι μπορούσα να δώσω. Ο,τι πέτυχα εδώ, δεν θα το ξαναπετύχω». Στα διαλείμματα κι εντός διημέρου, όμως, έγραψε και μια σουίτα 14 σύντομων κινήσεων που ονόμασε «Το καρναβάλι των ζώων» – την οποία σκόπευε να πρωτοπαίξει επ’ ευκαιρία του επερχόμενου καρναβαλιού. Μέσα από εκείνη τη μουσική, και χρησιμοποιώντας παραδείγματα (κυρίως) από το ζωικό βασίλειο – όπως το λιοντάρι και ο κούκος –, ξετύλιξε την αγάπη του για τη φύση, μα και το χιούμορ του, καυτηριάζοντας τους μανιερισμούς των συναδέλφων του. «Τι διασκεδαστικό που είναι!», έγραψε ο Σεν – Σανς στον εκδότη του για το «Καρναβάλι». Οσο και αν είχε χαλαρώσει, όμως, φοβόταν τις συνέπειες της ελαφρότητας στη φήμη του ως σοβαρού μουσουργού. Ετσι, μετά από δύο άκρως επιτυχημένες εκτελέσεις μεταξύ φίλων, απαγορεύθηκε η παρουσίασή του στο ευρύ κοινό, για το υπόλοιπο της ζωής του συνθέτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή