Ηδη από το ευφορικό 2004 μας προειδοποιούσε ο Φίλιπ Ροθ με το ομώνυμο αριστούργημά του, αλλά τι τα θέλεις; Ούτε αυτός πήρε Νομπέλ Λογοτεχνίας, ούτε ο Μπαράκ Ομπάμα, γερουσιαστής τότε του Ιλινόι, κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει κάτι από την πολιτική του παρακαταθήκη. Ο Τραμπ, με έναν προγλωσσικό μεγιστάνα συν μια σύζυγο από παπιέ μασέ και ψαρόκολλα, ξαναφτιάχνει την Αμερική έτσι όπως δεν υπήρξε ποτέ. Οταν θα έχει ολοκληρώσει, θα είναι 82 ετών κι εγώ 125, γιατί ο χρόνος του καθενός είναι υπόθεση προσωπικών αντοχών, και ποιος δεν το έχει πάθει αυτό; Το μεγαλύτερο όμως πάθημα περιμένει τις, κατ’ ευφημισμόν, «αναπτυσσόμενες χώρες», που μετά την απομάκρυνση των ΗΠΑ από το ταμείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα πουν το (καθαρό) νερό νεράκι και όχι μόνον. Ο Εμπολα έχει πλέον εγκατασταθεί και αρρώστιες άγνωστες στη χαρωπή γενιά Ζ, όπως η ελονοσία, η ευλογιά και η πολιομυελίτιδα, ετοιμάζονται ξανά για διεθνή καριέρα. Λυπάμαι πολύ που δεν βρέθηκαν δέκα αράδες για τον υγειονομικό όλεθρο που περιμένει τον κόσμο. Οι συνέπειες από τη μισερή πλέον χρηματοδότηση προγραμμάτων για μαζικούς εμβολιασμούς ευάλωτων περιοχών της γης καθώς και για την επιδημιολογική τους επιστασία, θα αργήσουν πολύ να γίνουν αντιληπτές, όπως άλλωστε άργησε ο ιός HIV να φτάσει στα κλαμπ της Νέας Υόρκης, για χρόνια επιπολαζόμενος σε αφρικανικά λασποχώρια, στα μουγγά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή