Πέραν του σινιάλου στις συντηρητικές δεξαμενές με την επιλογή του Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας και την επακόλουθη προώθηση του Νικήτα Κακλαμάνη στην Προεδρία της Βουλής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι το βασικό μήνυμα που εκπέμπει η απόφασή του ήταν διαφορετικό και απευθύνεται σε όλο το εκλογικό ακροατήριο, όπως και σε σύσσωμη την πολιτική σκηνή. Το μήνυμα «βγάζω όποιον θέλω Πρόεδρο» είναι στην πραγματικότητα εκείνο που αντιλαμβάνονται άπαντες και συντηρεί τον δικό του κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων. Η πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης και οι όποιες ισορροπίες εξυπηρετούνται, είναι υποδεέστερες παράμετροι μπροστά στα πρωθυπουργικά σήματα σε ένα παιχνίδι πολιτικής ισχύος. Ο Μητσοτάκης δεν είχε αμφιβολία για τις πολιτικές αναταράξεις που προκαλεί και το πολεμικό σκηνικό που διαμορφώνει η επιλογή του για το Προεδρικό – απεναντίας, είναι αυτή που επεδίωξε, αναζητώντας κινήσεις για την επανασυσπείρωση της βάσης που διαχρονικά ακολουθεί ή κινείται πέριξ της ΝΔ. Ο Κώστας Τασούλας μετακομίζει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, προκειμένου να αναδειχθούν νέες διαχωριστικές γραμμές – που αδυνατούσε να τις τραβήξει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή