Τι εβδομάδα κι αυτή! Αρχισε με μια απειλητική γελοιότητα και τελειώνει μέσα σε μια «επαναστατική» γραφικότητα. Τη Δευτέρα είχαμε την ορκωμοσία Τραμπ. Η οποία – από αισθητικής πλευράς αλλά έλα που η αισθητική διαμορφώνει και ηθική – παρέπεμπε σε γάμο νεόπλουτου στην Αλαμπάμα. (Οχι ότι ξέρω πώς παντρεύονται οι νεόπλουτοι στην Αλαμπάμα αλλά μου αρέσει ως έκφραση). Ή κοπή πίτας συλλόγου (ας μη συγκεκριμενοποιήσω τον σύλλογο) σε μπουζούκια της περιφέρειας. Εβαλαν τα συζυγάτα τα καλά τους, σημαιοστολίστηκαν οι κυρίες τους, πρόλαβαν να κάνουν – και οι μεν και οι δε – το μπότοξ της τελευταίας στιγμής, τσίτωσαν οι μούρες, στήθηκαν για τις φωτογραφίες, μετά άρχισαν να ξεσαλώνουν, ήρθαν στο τσακίρ, έβγαλε ο αρχηγός το γιαταγάνι του για να κόψει την τούρτα, μετά μεράκλωσαν, ο υπαρχηγός ξεχάστηκε και χαιρέτησε ναζιστικά, μετά «όχι, δεν ήταν αυτό που νομίσατε», αλληθώρισε ο μικρός με το υπερυψωμένο μπούστο της διπλανής κυρίας, το τι θα άκουσε μετά από τη δική του την Πρίσιλα, δεν θέλω να ξέρω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή