Αναζήτηση
«Γεύμα; Μ’ εμένα; Οχι, όχι. Δεν το ‘χω. Αυτό δεν το ‘χω… Σόρι, κύριε Ζουμπουλάκη μου, αυτό δεν το ‘χω». Το πρώτο τηλεφώνημα ανάμεσα στον υπογράφοντα του ανά χείρας κειμένου με τον ηθοποιό Βαγγέλη Μουρίκη προκειμένου να κλείσουμε το ραντεβού για μια συνάντηση και εν συνεχεία συζήτηση δεν φάνηκε να έχει και τόσο καλή προοπτική. Ηταν η λέξη «γευματίζοντας» που έφερε τον Μουρίκη σε αμηχανία· πολύ πιθανόν ο ηθοποιός να φαντάστηκε κάτι σαν τελετουργία – κοστούμια, σερβιτόρους, δοκιμή κρασιών κ.ο.κ. Οπότε δεν φάνηκε να νιώθει και τόσο άνετα. Και ακριβώς επειδή μιλάμε για τον Βαγγέλη Μουρίκη, δεν το έκρυψε. Χρειάστηκε να επιμείνω κάπως για να του δώσω να καταλάβει ότι στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης όλα θα γίνονταν μέσα σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης χαλαρότητας, στο μαγαζί της δικής του επιλογής, την ώρα που ο ίδιος θα επέλεγε και με οτιδήποτε για μενού· ακόμα και αν ήταν μόνο ένας καφές (που τελικά αυτό ήταν μόνο).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
