Παλιότερα έπινα ένα, δύο, μέχρι και τρία ποτά – τώρα, όχι πια, με ένα μόνο και γίνομαι κουρούμπελο. Πάντως, τότε, όλα τα προηγούμενα χρόνια που άντεχα κάπως στο αλκοόλ, οδηγούσα επιστρέφοντας (παράνομα, βεβαίως) δέκα φορές πιο προσεκτικά απ’ όσο όταν ήμουν νηφάλιος: χαμηλή ταχύτητα, απόλυτος σεβασμός στον ΚΟΚ, αμυντική συμπεριφορά, προσοχή στα πάντα. Και έφτανα σπίτι μια χαρά, σώος, χωρίς να προκαλέσω ποτέ τίποτε – ευτυχώς είχα την τύχη να μη με πιάσει ποτέ η Τροχαία, γιατί, άσχετα με το πόσο καλά οδηγούσα, θα μου την έριχνε στ’ αφτιά αν μου έκανε αλκοτέστ, και θα είχε δίκιο. Αυτή είναι η αλήθεια και αγαθόν το εξομολογείσθαι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή