Το «Η γάτα που δεν φοβόταν το νερό» (Flow, 2024), με σκηνοθέτη τον λετονό animateur Γκιντς Ζιλμπαλόντις και δύο υποψηφιότητες στα φετινά Οσκαρ – στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και σε εκείνη της καλύτερης μη αγγλόφωνης, διεθνούς ταινίας – είναι το καλύτερο κινούμενο σχέδιο που έχει γυριστεί ποτέ με ζώα. Βάζει τα γυαλιά στην παιδική «τελειότητα» των Αμερικανών (που τις περισσότερες φορές αγγίζει τα όρια της αφέλειας) και λέει πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από τις πιο έγκυρες επιστημονικές διαλέξεις για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, την κλιματική αλλαγή και τις θεομηνίες που ζούμε και πολύ πιθανόν θα ζήσουμε στο μέλλον. Κατ’ αρχάς, ο Γκιντς Ζιλμπαλόντις και το επιτελείο του απέφυγαν την παγίδα του λόγου. Τα ζώα δεν συνομιλούν μεταξύ τους μέσω κάποιας ανθρώπινης γλώσσας. Τουναντίον. Δεν ακούμε ποτέ ανθρώπινη γλώσσα. Κάθε ζώο έχει τη δική του φωνή, αυτή που ξέρουμε. Η γάτα νιαουρίζει, ο σκύλος γαβγίζει, το πουλί τιτιβίζει και ούτω καθεξής. Τι πιο απλό αλλά συγχρόνως αδιανόητο ως τώρα σε κινούμενο σχέδιο! Από μόνο του, αυτό το ευφυές εύρημα οδηγεί την ταινία σε έναν κόσμο πέρα για πέρα πιστευτό, έναν κόσμο για τον οποίο δεν χρειάζεται να καταλάβουμε τι γίνεται μέσω της βαρετής φωνής κάποιου αφηγητή (άλλο ένα κλισέ που αποφεύγεται), έναν κόσμο που είναι μεν ο δικός μας αλλά χωρίς τους ανθρώπους. Πού πήγαν αλήθεια οι άνθρωποι; Δεν θα περάσει πολύς χρόνος για να αντιληφθούμε ότι ο κόσμος που βλέπουμε έχει υποστεί κάποια καταστροφή η οποία συνεχίζεται, όμως το φόντο της ταινίας δεν είναι μια μετα-αποκαλυπτική, κατεστραμμένη γη τύπου Mad Max, έτσι όπως την έχουμε συνηθίσει στο σινεμά. Είναι εκείνη ενός φυσικού τοπίου που δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο, κυρίως από πλημμύρες. Η επιβίωση των ζώων τα οποία πρωταγωνιστούν δίνει στην ταινία το στοιχείο της περιπέτειας και το ταξίδι τους σε μια λιλιπούτεια «κιβωτό του Νώε» δεν θα μας αφήσει σε ησυχία καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας που δεν ξεπερνά τα 84′, γεγονός που σημαίνει ότι μέσα σε όλα ο Γκιντς Ζιλμπαλόντις έχει και την αίσθηση της οικονομίας του χρόνου οδηγώντας αυτό το κομψοτέχνημα, κυριολεκτικά στα ουράνια! Υποκλίνομαι!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ