Η αναδρομή στο παρελθόν από την παρέα των κυβερνητικών βουλευτών, που δεν έκρυβαν τον αιφνιδιασμό τους από το εύρος της αναδίπλωσης, έδειχνε εύλογη. Ενδεχομένως γιατί και ο Μητσοτάκης κινήθηκε με γνώμονα τα παραδείγματα του παρελθόντος και αποφάσισε να ακολουθήσει διαμετρικά αντίθετη πορεία. Στη ΔΕΘ του 2008 ο Κώστας Καραμανλής, με την υπεροψία που είχε δημιουργήσει και η επί μακρόν δημοσκοπική υπεροχή, κλήθηκε να διαχειρισθεί τα δομημένα ομόλογα και το Βατοπέδι, στη δίνη των οποίων είχε βρεθεί τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνησή του. Κάλυψε τους πάντες και τα πάντα, παραπέμποντας παράλληλα για απαντήσεις στη δικαστική έρευνα που βρισκόταν σε εξέλιξη. Το δημοσκοπικό κραχ άρχισε να καταγράφεται σχεδόν με την επιστροφή από τη Θεσσαλονίκη, καθώς το εκλογικό ακροατήριο αντιλαμβανόταν με διαφορετικό τρόπο τον «νόμιμο και ηθικό» χαρακτήρα των πολιτικών πραγμάτων. Μόλις μια εβδομάδα αργότερα, ο Καραμανλής άρχισε να πετά υπουργούς από το τρένο – «παραπλανημένους» και μη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή