Τα νηπιακά βήματα των οικονομικών ήταν μέσω της θεωρίας του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Λίγα χρόνια μετά τη ληξιαρχική πράξη της επιστήμης, με τον Πλούτο των Εθνών του Ανταμ Σμιθ, ο Αγγλος Δαβίδ Ρικάρντο επεξέτεινε την ιδέα της εξειδίκευσης στο τότε φλέγον θέμα της ελευθερίας του εμπορίου μεταξύ κρατών. Κατέληξε στο σοκαριστικό για την εποχή συμπέρασμα ότι, αν άνοιγαν εμπορικές συναλλαγές μεταξύ δύο κρατών, κέρδιζαν και τα δύο. Αξιοποίησε τη θεωρία του για να εισηγηθεί την κατάργηση των δασμών στα σιτηρά. Η κίνηση εκείνη υπονόμευε τους πολιτικά κυρίαρχους γαιοκτήμονες, υπέρ των βιομηχανικών εργατών. Ακόμη πιο αναπάντεχη ήταν η θεμελίωση ότι τα οφέλη υφίστανται ακόμη και αν η μια χώρα είναι, σε απόλυτους όρους, λιγότερο παραγωγική από την άλλη. Η εξήγηση ήταν ότι, αν η κάθε μια εξειδικεύεται εκεί που είναι σχετικά πιο παραγωγική, τότε το συνολικό προϊόν αυξάνεται. Ετσι δημιουργούνται, τουλάχιστον δυνητικά, κέρδη και για τους δύο. Μια επιλογή win-win από την οποία όλοι μπορούν να κερδίσουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή