Και μετά τι έγινε; Ο,τι γίνεται πάντα. Αρχισαν οι καβγάδες. Χρειάστηκε μια τιτάνια προσπάθεια, κι ένας πραγματικός διπλωματικός μαραθώνιος, για να δημοσιευτεί ένα δεύτερο μανιφέστο, το 2015. Υστερα αποφασίστηκε ότι δεν είχε νόημα να συμβιβάζονται τα ασυμβίβαστα και ότι καλύτερα θα ήταν κάθε τάση να δημοσιεύει το δικό της εγχειρίδιο, πάντα υπό την ομπρέλα των «Ανήσυχων οικονομολόγων». Το 2021, πέντε μέλη του κινήματος εξέδωσαν το «Δημόσιο χρέος. Δοκίμιο για την οικονομία των πολιτών», όπου τάχθηκαν υπέρ της ακύρωσης μέρους του χρέους που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ενθουσιάστηκε! Κάποιοι άλλοι, όμως, ανησύχησαν ακόμη περισσότερο. «Μια χρεωμένη χώρα μπορεί να ακυρώσει νομίμως το χρέος της όταν το έχει προκαλέσει ένα δικτατορικό καθεστώς, ευτυχώς όμως η Γαλλία δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία», είπε ο Ανρί Στερντινιάκ, ένας από τους τέσσερις ιδρυτές του κινήματος. «Η ακύρωση άλλωστε δεν θα είχε κανένα μακροοικονομικό αποτέλεσμα αφού, ακόμη κι αν η ΕΚΤ εξαγόραζε τα χρέη των κρατών, το παγκόσμιο δημόσιο χρέος θα παρέμενε το ίδιο.»

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή