Παρότι ο Μητσοτάκης δεν χρησιμοποιεί το εργαλείο του ανασχηματισμού τόσο συχνά όσο ορισμένοι προκάτοχοί του, έχει πια στο ενεργητικό του έναν αριθμό «διορθωτικών κινήσεων» ικανό να αναδείξει τις αδυναμίες του μοντέλου που έχει καθιερώσει στις αλλαγές κυβερνητικού σχήματος. Υπάρχουν, ας πούμε, παραδείγματα υπουργών οι οποίοι απομακρύνθηκαν από την κυβέρνηση επειδή κρίθηκαν ανεπαρκείς και αργότερα επέστρεψαν σε άλλο θώκο προκειμένου να αντιμετωπίσουν προβλήματα που επηρεάζουν σημαντικά τη δημοσκοπική της αξιολόγηση. Υπάρχουν επίσης υπουργοί οι οποίοι στο πλαίσιο του πολυδιαφημισμένου rotation ανέλαβαν νέο χαρτοφυλάκιο χωρίς να έχουν αποδείξει στο προηγούμενο υπουργείο τους ότι μπορούν «να κάνουν τη δουλειά» (αν και το συγκεκριμένο κριτήριο διαφημίζεται από το 2019 ως το κρισιμότερο στη στελέχωση της κυβέρνησης). Υπάρχουν και υφυπουργοί οι οποίοι απέκτησαν μια καρέκλα στους τοίχους της αίθουσας συνεδριάσεων του Μαξίμου επειδή είναι ορίτζιναλ νεοδημοκράτες – για να καλμάρει η θυμωμένη με τις κεντρώες στροφές ΝΔ, δηλαδή. Οι ανασχηματισμοί λανσάρονται πάντα σαν ανανέωση. Τα πρόσωπα που έχουν ενσαρκώσει την έννοια στο παρελθόν, όμως, έχουν υπογραμμίσει πόσο παλιά είναι η συνταγή – και, άρα, πόσο δύσκολο είναι να βρει κανείς φρέσκα υλικά για να την πετύχει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή