Παρακολουθώντας προσφάτως μια ταινία την οποία γνωρίζω πολύ καλά γιατί την έχω δει πολλές φορές κατά τη διάρκεια των περίπου 40 ετών από τότε που την είδα για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1980, βρέθηκα σε μια πρωτόγνωρη ψυχική κατάσταση που νομίζω αξίζει τον κόπο να περάσει στις γραμμές της ανά χείρας στήλης. Αναφέρομαι στην «Τσάιναταουν», την τελευταία ταινία που ο πολωνός σκηνοθέτης Ρόμαν Πολάνσκι γύρισε πριν από μισό αιώνα στην Αμερική, χώρα από την οποία μερικά χρόνια αργότερα έφυγε κακήν κακώς και στην οποία δεν ξαναγύρισε ποτέ εξαιτίας ενός μυστηριώδους και πολύ δυσάρεστου σεξουαλικού σκανδάλου – πράγματα με τα οποία το κείμενο ουδόλως πρόκειται να ασχοληθεί διότι δεν είναι το θέμα του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή