Η ψήφος Μπελέρη στον Φειδία «με κριτήριο αποκλειστικά την ελληνική καταγωγή του» και η φιλονικία πιο έμπειρων από τον ίδιο νεοδημοκρατών και συριζαίων για τα κίνητρά του ήταν το ένα περιστατικό της εβδομάδας. Ο καβγάς ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το αίτημα της ευρωπαϊκής Αριστεράς για διεξαγωγή συζήτησης με τον επίτροπο Τζιτζικώστα για τα Τέμπη στην Ολομέλεια το δεύτερο. Οι αριστεροί λένε πως οι πράσινοι δεν το στήριξαν. Οι κεντροαριστεροί καρφώνουν τους συμπροέδρους της αντίπαλης ευρωπαϊκής οικογένειας ότι ποτέ δεν το κατέθεσαν στη διάσκεψη των προέδρων. O ΣΥΡΙΖΑ ανταπαντά πως οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές το απέρριψαν στη διάσκεψη των γραμματέων. Αν έχουν μια αξία οι τελευταίες ειδήσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, αυτή δεν είναι το αντικείμενο των αντιπαραθέσεων μεταξύ των μελών της. Είναι πως υπογραμμίζουν – για πολλοστή φορά – το σκεπτικό με το οποίο φτιάχνουν ευρωψηφοδέλτια τα κόμματα. Και τα χαρακτηριστικά των υποψηφίων που προτιμούν οι κομματικές έδρες – όπως η αναγνωρισιμότητα, η οποία εξασφαλίζει ψήφους. Ο τρόπος που καταλήγουν να κάνουν τη δουλειά οι περισσότεροι ευρωβουλευτές θυμίζει στην κοινή γνώμη πως αν ρίξεις ένα μωρό στην πισίνα και πνιγεί, δεν φταίει εκείνο που δεν ξέρει να κολυμπάει. Φταις εσύ που υπέθεσες ότι θα μάθει έτσι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή