Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η «παρατήρησή» του πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ευρώπη είναι μια «απειλή από μέσα», η – sic – απόρριψη των ανθρώπων και των ανησυχιών τους; Ή ο χαρακτηρισμός των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ως «κομισάριων» επειδή «ενδιαφέρονται περισσότερο να καταπνίξουν την ελευθερία του λόγου»; Ο Βανς, εξάλλου, φάνηκε να αγωνιά για τη δυνατότητα του ακροδεξιού AfD να εκφράζει χωρίς περιορισμούς την αντιμεταναστευτική, ρατσιστική και αντιγουοκική ρητορική του – εξού και συναντήθηκε με τη Βάιντελ πριν βγάλει τον φιλιππικό κατά του ευρωπαϊκού κατεστημένου, αγνοώντας τόσο προκλητικά το τραύμα του φασισμού που κουβαλάει η Ευρώπη. Η ευκολία με την οποία η Αμερική του Apprentice και του Χιλμπίλη επιτίθεται κατά των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ με δημόσιες παρεμβάσεις στην πολιτική τους σκηνή υποδηλώνει ότι το νέο καθεστώς δεν θα διστάσει να στραφεί κι εναντίον των υποστηρικτών του εφόσον οι τελευταίοι το αμφισβητήσουν όταν θα αρχίσουν να βιώνουν τις συνέπειες του αυταρχισμού του. Η ΕΕ ξέρει πια τι να περιμένει από τον Τραμπ. Το θέμα είναι πότε θα το υποψιαστεί το 49,8% των Αμερικανών που ψήφισαν κάποιον ο οποίος διατείνεται με δικτατορικό ιδεασμό ότι αν κάτι κάνει ο πρόεδρος, δεν είναι παράνομο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή