Η ερώτηση είναι εύλογη: με όλα όσα συμβαίνουν στην κυβέρνηση, την πρώτη φορά που το Μέγαρο Μαξίμου βρίσκεται υπό πραγματική κοινωνική πίεση, γιατί τα μάτια όλων είναι στραμμένα στην αντιπολίτευση; Γιατί μια φράση του Νίκου Ανδρουλάκη σηκώνει σκόνη και συζήτηση; Γιατί έχει σημασία τι είπε ο Σωκράτης Φάμελλος στη Βουλή τη μέρα που οι δημοσιογράφοι απεργούσαν; Γιατί μας νοιάζει που η Νέα Αριστερά απείχε από την τέταρτη ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Γιατί αφιερώνουμε χρόνο και φαιά ουσία στη διαμάχη του ΚΚΕ με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Η πρώτη απάντηση, η πιο εύκολη και η πιο προβλέψιμη, έρχεται από τα ίδια τα πρόσωπα που συγκεντρώνουν τα φώτα πάνω τους: αυτό, λένε, θέλει η ΝΔ και ο «μηχανισμός της προπαγάνδας». Η πραγματική, όμως, κρύβει και κάτι άλλο στον πυρήνα της, δεν προσφέρει τα ίδια ελαφρυντικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή