Στις 29 Ιανουαρίου 2025, μια μέρα μετά τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη, δημοσίευσα σε αυτή τη σελίδα, στα «ΝΕΑ», κείμενο που είχε γραφτεί το βράδυ της προηγουμένης. Επισήμαινα ότι οι στόχοι των συλλαλητηρίων αυτών ήταν ευρύτερα πολιτικοί, προσπαθούσαν να αναγεννηθεί ένα κίνημα νεο-Αγανακτισμένων με στόχο την ανωμαλία και την εκτροπή κι ότι εντέχνως τα συλλαλητήρια αυτά οργανώθηκαν ώστε να είναι «πέρα και πίσω από το βασικό ζήτημα, την επιπόλαιη εγκατάλειψη από έναν υπεύθυνο εργαζόμενο της θέσης του το βράδυ του δυστυχήματος». Κάπως έτσι, εξηγούσα, βρέθηκαν, «με αντεξουσιαστικά αιτήματα, στον δρόμο οι πρώην συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Ανδρουλάκης, πολλοί αριστεριστές αλλά και ακροδεξιοί, ο Βελόπουλος και η Νίκη, προκειμένου όλοι να καρπωθούν το εμπόριο του ανθρώπινου πόνου συγγενών, που υπέστησαν την πιο αδιανόητη οδύνη: έχασαν ξαφνικά τους δικούς τους ανθρώπους». Δεν είναι τυχαίο ότι τα ίδια αισθήματα τροφοδοτούν ένα κύμα αγανάκτησης, ακόμα και μετά τις διαψεύσεις περί παράνομου φορτίου εύφλεκτου υλικού, περί των δύο βαγονιών που δήθεν κάηκαν και πολλών ακόμα δήθεν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή