Εχω χάσει πολλούς φίλους τα τελευταία δέκα χρόνια. Θα πει κάποιος «εντάξει, όλοι θα πεθάνουμε…» αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Εμένα μου στοίχισε η απώλεια του Πάνου Θεοδωρίδη. Γιατί δεν είναι σύνηθες να γνωρίζεις και να έχεις φίλους, αναγεννησιακούς ανθρώπους. Ανθρώπους που γράφουν βιβλία, που γράφουν ποιήματα, που γράφουν δοκίμια, μυθιστορήματα, που ζωγραφίζουν, δημιουργούν ντοκιμαντέρ, κάνουν σινεμά, που σου αποκαλύπτουν την ομορφιά των χαμένων πόλεων, που ξέρουν απέξω κι ανακατωτά διαφορετικές εποχές ή που οι διηγήσεις τους σε μεταφέρουν στην Ιστορία, λες και είσαι μοναδικός παρατηρητής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή