«Υπάρχουν μόνο δύο φύλα και αυτά προσδιορίζονται βιολογικά». Αυτή η πολεμική κραυγή έχει γίνει το διαπιστευτήριο όχι μόνο της παγκόσμιας Ακροδεξιάς, αλλά και αρκετών «κεντρώων» πολιτικών που προσπαθούν να περιορίσουν τις διαρροές προς το «δεξιό άκρο». Και διατυπώνεται εχθρικά προς τις θεωρίες του φύλου (gender), τις κριτικές φεμινιστικές και κοινωνικές θεωρητικές τοποθετήσεις που έχουν υποστηρίξει ότι το «φύλο» δεν είναι μια πρωτίστως βιολογική διαφοροποίηση, αλλά κυρίως αποτέλεσμα των μορφών κοινωνικής παραγωγής που καθορίζουν τις μορφές σεξουαλικοποίησης των σωμάτων μας και αρθρώνουν τις έμφυλες ταυτότητές μας. Το διακύβευμα δεν είναι μόνο – ούτε κυρίως – θεωρητικό. Οι θεωρίες του φύλου προέκυψαν μέσα από την αλληλεπίδραση ανάμεσα στη θεωρητική παραγωγή και μεγάλα κινήματα για την αναγνώριση, ορατότητα και συμπερίληψη των ΛΟΑΤΚΙ+ σωμάτων, που διεκδικούσαν ένα δικαίωμα στη ζωή χωρίς το διαρκές τραύμα της απώθησης και της καταστολής. Αυτή η αλληλεπίδραση οδήγησε σε προχωρήματα ως προς τη θεσμική αναγνώριση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης ότι τα γκέι, κουίρ και τρανς άτομα υφίστανται επίσης τις διακρίσεις που αντιπαλεύουν οι νομοθεσίες κατά των διακρίσεων με βάση το φύλο. Δικαιώματα που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της παγκόσμιας Ακροδεξιάς που δαιμονοποιεί τις κριτικές θεωρίες του φύλου, όπως έχει δαιμονοποιήσει τις θεωρίες που υπενθυμίζουν ότι π.χ. ο ρατσισμός υπήρξε «οργανικό» στοιχείο της ιστορίας του αμερικανικού καπιταλισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή