Ξέρω ότι σήμερα στο Σύνταγμα, αλλά και σε πλατείες δεκάδων πόλεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, θα πάνε άνθρωποι που δεν έχουν κατεβεί ποτέ σε πορεία, δεν υποστηρίζουν την αντιπολίτευση, ψηφίζουν – και το πιθανότερο είναι ότι θα ξαναψηφίσουν – Νέα Δημοκρατία, δεν θέλουν να βροντοφωνάξουν «Μέχρι εδώ» ούτε να αμφισβητήσουν τη Δικαιοσύνη και πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν μόνο με εκλογές. Και όμως θα είναι εκεί. Ρώτησα κάποιους τον λόγο για τον οποίο θα πάνε. Το είπαν με δικά τους λόγια, αλλά εγώ κατάλαβα ότι αυτό που τους κινητοποιεί είναι η ανάγκη της συμμετοχής. Σε ένα γεγονός που φαίνεται να είναι κορυφαίο από πλευράς συγκέντρωσης κόσμου. Ναι, ξέρουν ότι μπορεί το συλλαλητήριο να καπελώνεται κομματικά, ότι η τραγωδία εργαλειοποιείται, ότι υπάρχει ο κίνδυνος προβοκάτσιας, ακόμη και επεισοδίων αλλά θα είναι εκεί. Με τα παιδιά τους. Διότι θέλουν να νιώσουν κάτι που έχει εκλείψει από τις μέρες μας. Την πολύτιμη και απαραίτητη για τον άνθρωπο αίσθηση του «ανήκειν».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή