Ποτέ άλλοτε η ελληνική κοινωνία δεν αγκάλιασε με τόση θέρμη ένα τέτοιο κοινωνικό κίνημα. Ποτέ άλλοτε δεν υποστηρίχθηκε τόσο πλατιά και  παρατεταμένα  ένα κίνημα που δεν καθοδηγείται από κόμματα, συνδικαλιστικούς φορείς ή άλλες οργανώσεις (εκκλησία), αλλά από απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, που μέχρι δύο χρόνια πριν ίσως να μην είχαν συναντηθεί ποτέ μεταξύ τους. Πρόκειται για ανθρώπους όμως, που φέρουν βαθιά τραύματα, ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους σε μια τραγωδία που μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Γιατί τα Τέμπη δεν ήταν απλώς ένα ατύχημα, όπως κάποιοι κυνικά θέλουν να μας πείσουν συγκρίνοντας το άγος αυτό με αυτοκινητικά δυστυχήματα. Ηταν το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής αδιαφορίας, μιας εγκληματικής ανεπάρκειας και μιας διαφθοράς που υπονόμευσε τις ζωές δεκάδων ανθρώπων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή