Ενα ερωτικό τρίγωνο, έξω από τα αναμενόμενα και γνωστά πρότυπα, ένα τρίγωνο που λειτουργεί έξω από τα συνηθισμένα κοινωνικά στερεότυπα, συνθέτουν τα τρία πρόσωπα του έργου του Πάου Μιρό «Βρέχει στη Βαρκελώνη». Μια πόρνη, με όλα τα χαρακτηριστικά που ακολουθούν το επάγγελμά της, αλλά και όχι μόνον, είναι το πρόσωπο γύρω από το οποίο πλέκεται η ιστορία. Η Λάλι είναι όμορφη, σέξι, ζουμερή. Δείχνει ελαφριά, διαθέσιμη και σίγουρη γι’ αυτό που έχει να δώσει. Ζει σε ένα υπόγειο μαζί με τον σύντροφο και προαγωγό της, τον Κάρλος. Ανεργος, λίγο ρεμάλι, την εκμεταλλεύεται, όπως οφείλει, αλλά μοιάζει να κρύβει και άλλες πλευρές, λιγότερο αυτονόητες. Ενας πελάτης, διαφορετικός, ασυνήθιστος, θα ταράξει τα νερά μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας. Ο Νταβίντ είναι βιβλιοπώλης και απολαμβάνει την παρέα της πόρνης, όχι με τον τρόπο που φαντάζεται κανείς. Της δανείζει βιβλία, μιλάνε, συζητάνε. Κι όλα αυτά με το άγρυπνο μάτι του προαγωγού – που κρύβεται κάτω από το κρεβάτι. Οταν η γυναίκα του πεθαίνει, ο Νταβίντ ζητά από τη Λάλι να πάει να δουλέψει στο βιβλιοπωλείο του. Κι εκείνη, που έχει ήδη αρχίσει να σκέφτεται να εγκαταλείψει το πεζοδρόμιο, νιώθει ότι, ναι, μπορεί να αλλάξει τη ζωή της. Ομως η ισορροπία διαταράσσεται και οι πλευρές αυτού του ιδιότυπου τριγώνου αρχίζουν να τρέμουν. Ούτε η συμφιλίωση στην οποία ελπίζει η Λάλι φαίνεται ρεαλιστική.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή