Μην παίζουμε εν ου παικτοίς με τις λέξεις. Δεν είναι μόνον γιατί δημιουργείται ένας πύργος της Βαβέλ ώστε κάθε μορφή επικοινωνίας ανάμεσά μας, ακόμα και στοιχειώδης, να γίνεται αδύνατη με αποτέλεσμα μέσα στο κεφάλι του καθενός μας να γιγαντώνεται μια κατάσταση σύμφωνα με τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι εκφέρουμε τις λέξεις – τον συνήθως αυτοσχεδιαστικό, αδόκιμο και κυρίως ασεβή σε σχέση με την ανάγκη που τις γέννησε. Ταυτόχρονα με όλα αυτά μοιάζει σαν να μας «εκδικούνται» οι λέξεις σε βαθμό που τα πράγματα να παίρνουν διαφορετική τροπή σε σχέση με την τροπή που επιδιώκουμε και επιθυμούμε. Αν μάλιστα πρόκειται για λέξεις που καταγγέλλουν, αντί τα καταγγελλόμενα να εξαλείφονται, να διαιωνίζονται και μάλιστα με πιο επιδεινωμένη μορφή, αφού η εκφορά τους – των λέξεων – κάνει τον καθένα που τις χρησιμοποιεί να φαντάζεται πως έχει πραγματοποιηθεί ήδη ο σκοπός για τον οποίο επιστρατεύτηκαν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ