Η αθέατη Anora

Anora. Είναι το φιλµ που απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Απολαυστικό. Κωµικό. Και άλλο τόσο σπαρακτικό. Μία σεξεργάτρια από το Μπρούκλιν παντρεύεται, στο Βέγκας, τον γιο ρώσου ολιγάρχη. Μόλις τα νέα φτάνουν στη Μόσχα, οι γονείς επιβιβάζονται στο ιδιωτικό τους τζετ και πετούν στη Νέα Υόρκη προκειµένου να βάλουν τα πράγµατα στη σωστή σειρά. Οι κριτικοί βρήκαν την ταινία προικισµένη µε αλληγορίες. Ενας έγραψε για το αµερικανικό όνειρο που, για να το κατακτήσεις, απαιτεί να βγεις στο κλαρί. Eίναι και µία παράφραση στην ιστορία της Σταχτοπούτας. Αλλος διέκρινε στοιχεία από τη σχέση του Τραµπ µε τον Πούτιν – µε τον πρόεδρο των ΗΠΑ στη θέση της σεξεργάτριας. Εχει και άλλα να πεις. Ας πούµε για τα όνειρα που καίγονται σαν τα φτερά του Ικάρου έτσι και πετάξεις κοντά στον ήλιο ή για τη µοναξιά ως βαριά καταδίκη. Οµως πίσω από την αλληγορία βρίσκεται και η εικόνα που δεν µπορείς να αγνοήσεις. Η ταινία διηγείται την ιστορία πολλών, αµέτρητων, ανθρώπων που εργάζονται στο σεξ. Πάνω σε παλιοκαιρισµένα κρεβάτια που τρίζουν, ντυµένα µε λεκιασµένα σεντόνια. Σε σουίτες ξενοδοχείων ή σε κάκοσµα υπόγεια. Σε σκοτεινές γωνιές των δρόµων, σε πάρκινγκ και παρόδους, σε κόκκινα δωµάτια ηµιδιαµονής που µυρίζουν αντισηπτικό. Δεν πρόκειται για οµοιογενές πλήθος, το ξέρουµε όλοι. Η κοπελιά µε τα τατουάζ και τις αισθητικές επεµβάσεις που δουλεύει ένα µήνα στην Αθήνα και ένα στο Ντουµπάι δεν έχει µεγάλη σχέση µε το κορίτσι που γίνεται εργαλείο σεξουαλικής εκτόνωσης στο Μεταξουργείο. Και αφήνουµε στην άκρη τα κορίτσια που είναι θύµατα trafficking και εκδίδονται, δηλαδή βιάζονται, σε ηµιυπόγειες γκαρσονιέρες. Τώρα µιλάµε για τον αθέατο κόσµο της οικειοθελούς παροχής σεξουαλικών υπηρεσιών που η οργανωµένη πολιτεία παριστάνει ότι δεν υπάρχει. Πόσοι να είναι αυτοί οι άνθρωποι; Κανένας δεν ξέρει µετά βεβαιότητας. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα περίπου 20.000 άνθρωποι βιοπορίζονται από το σεξ, κινούµενοι στον χώρο της παρανοµίας, ελεγχόµενοι ή εκβιαζόµενοι, οι περισσότεροι, από το κοινό έγκληµα. Εισπράττουν και ξοδεύουν «µαύρο» χρήµα και συντηρούν ένα σύστηµα το οποίο καµία κυβέρνηση δεν τολµά να αγγίξει.