Οταν καταθέτεις πρόταση δυσπιστίας, ως αντιπολίτευση, έχεις δύο δουλειές να κάνεις. Η πρώτη είναι σχετικά εύκολη. Να αποδομήσεις την κυβέρνηση. Απλό. Αναδεικνύεις την υστέρησή της και πιέζεις την πληγή που θα βγάλει περισσότερο πύον. Η δεύτερη δουλειά είναι πιο δύσκολη. Οφείλεις να πεις δυο λόγια επί της δικής σου προγραμματικής άποψης. Εντάξει, δεν χρειάζεται να εμφανίσεις ολοκληρωμένο πλαίσιο κυβερνητικής διαχείρισης, αλλά κάτι πρέπει να πεις. Διότι όταν επιδιώκεις την πτώση της κυβέρνησης, οφείλεις να περιγράψεις και τι προτείνεις για την επομένη των εκλογών. Δεν ακούσαμε κάτι σχετικό τις προηγούμενες μέρες στη Βουλή. Λογικό. Θα ήταν, άλλωστε, αστείο. Πώς να παρουσιάσεις πτυχές κυβερνητικού προγράμματος όταν, για να το υλοποιήσεις, απαιτείται ο τριπλασιασμός των εκλογικών σου ποσοστών; Ούτε μπορείς, από τα ρηχά του 6% να περιγράψεις το όραμά σου για τη χώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή