Ο βανδαλισμός έργων της έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της Νίκης, Παπαδόπουλο, είναι ακόμα μια εκδήλωση μισαλλοδοξίας – και πολύ σωστά αντιμετωπίζεται με οργή από όσους διεκδικούν, χωρίς προϋποθέσεις, την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης. Είναι όμως διαδεδομένη η τάση πολλών καλλιτεχνών να κάνουν καριέρες μέσω τεχνικών «αισθητικού σοκ», που χρησιμοποιείται από πολλά ρεύματα και νοοτροπίες. Σε κάποιες περιπτώσεις, το αισθητικό σοκ συνοδεύεται από ένα πνευματικό αίτημα ελευθερίας που δικαιώνει τους καλλιτέχνες. Ο «Ανδαλουσιανός σκύλος» των Νταλί – Μπουνιουέλ, π.χ., ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα – επειδή η ανατρεπτική κινηματογραφική ματιά των δύο πρώιμων συνεργατών που κατόπιν διέπρεψαν έφερε στο προσκήνιο την απελευθέρωση που υποσχόταν η ψυχανάλυση στη ζωή. Αλλοι καλλιτέχνες, όπως π.χ. ο Οσκαρ Ουάιλντ, πλήρωσαν με την ελευθερία και τελικά με τη ζωή τους το καλλιτεχνικό τους όραμα.  Δεν ισχύει αυτό όμως γενικώς για κάθε έργο που καταφεύγει στο αισθητικό σοκ. Συχνά, ιδίως στις μέρες μας που τα έχουμε δει όλα, αυτό μπορεί να είναι επιφανειακό, ένας τρόπος απλώς για να συζητηθεί ως πέτρα σκανδάλου ο καλλιτέχνης. Γι’ αυτό, άλλωστε, μετράνε πολύ τα κριτήρια των καλλιτεχνικών θεσμών που υιοθετούν το αισθητικό σοκ, που αναλαμβάνουν δηλαδή την ευθύνη να καλύψουν το όποιο πιθανό σκάνδαλο με το κύρος τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή