Αναζήτηση
Η «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ για την κοινή άμυνα που συζητείται σήμερα, θα παραμείνει όντως λευκή: ένα χαρτί χωρίς πραγματικό αντίκρισμα – ή, τουλάχιστον, χωρίς το αντίκρισμα για το οποίο υποτίθεται ότι προορίζεται: να εγγυηθεί την ασφάλεια της «κοινής Ευρώπης». Αυτή είναι μία αρκετά ασφαλής εκτίμηση, η οποία βασίζεται σε σειρά πραγματικών δεδομένων τα οποία λειτουργούν ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός τέτοιου αμυντικού μηχανισμού και εν προκειμένω απουσιάζουν, ενώ δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Η άμυνα δεν είναι ένα πρώτο, ούτε καν ένα ώριμο στάδιο πάγιας διακρατικής συνεργασίας, ούτε υπήρξε ποτέ στην Ιστορία, ούτε και σήμερα, χαρακτηριστικό υπερεθνικών οργανισμών. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι προφανής: πρόκειται για την ύπατη, πιο ακραία και τελεσίδικη μορφή έκφρασης της βούλησης κάθε κρατικής οντότητας, που είναι εντελώς αδύνατον να εκχωρηθεί στο επίπεδο που σήμερα συζητείται, καθώς αυτό θα ισοδυναμεί με οριστική αυτοκατάργησή της. Γι’ αυτό και τα κράτη τη διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού – και γι’ αυτό ακριβώς δεν έχει γίνει και το παραμικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση στην «κοινή Ευρώπη».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
