Δεν υπάρχουν ανώνυμοι άνθρωποι. Είτε με την έννοια του συμβατικού, κατά συνθήκην, ονόματός τους, όπως και αν λέγονται, Κωνσταντίνος Καβάφης, Αλ Καπόνε, ή Κώστας Παπαδόπουλος, ονόματα δηλαδή που μας χρειάζονται για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας και να καταλαβαίνουμε για ποιον μιλάμε – επομένως ονόματα που θα μπορούσε να είναι και άλλα ώστε τόσο τον επαινούμενο όσο και τον λιθοβολιστέο να μπορούμε να τους γνωρίζουμε σε σχέση με το ποιόν τους όποια ονόματα και αν έχουν. Είτε με την ουσιαστική έννοια, ενός ονόματος δηλαδή που δεν έχει ακόμα εφευρεθεί και είναι το όνομα που θα έδινε το γεγονός ότι και μόνο με τον ερχομό μας στον κόσμο αποκτάμε αυτόματα μια ταυτότητα σεβαστή, έστω και αν δεν συνοδεύεται από κάποια ιδιότητα ή από ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που θα την έκανε ευδιάκριτη, ή θα την αξιολογούσε ως σπουδαία το κατασκευασμένο, σε τελευταία ανάλυση, «σύμπαν» που συνιστούμε ως κοινωνία. Για να μην προσθέσουμε με απόλυτη και μη διαπραγματεύσιμη παρρησία πως δεν είναι λίγες οι φορές, αντίθετα συμβαίνει συχνότατα, οι κατά τον πιο καταχρηστικό και ανόητο τρόπο χαρακτηρισμένοι ως «ανώνυμοι» να διασώζουν με τα λόγια και με τις πράξεις τους την τιμή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου είδους, σε σχέση με όσα εκστομίζουν και κυρίως με την εν γένει συμπεριφορά τους «επώνυμοι» που μας κατακλύζουν με έναν ασύλληπτο εκχυδαϊσμό και με μια τρομακτική βαρβαρότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή