Να ξεκινήσω από την ουσία του θέματος, που προέκυψε με την απόφαση του Χρήστου Τριαντόπουλου να αποφύγει τη λεγόμενη Προανακριτική της Βουλής και να πάει κατευθείαν στην κανονική Δικαιοσύνη. Τι μας λένε οι δημοσκοπήσεις για τη Δικαιοσύνη στην Ελλάδα; Οτι ο κόσμος δεν την εμπιστεύεται. Γιατί δεν την εμπιστεύεται; Αυτό δεν το ερευνούν οι μετρήσεις, όμως η απάντηση, που πιστεύω ότι θα κάλυπτε πολλούς, είναι ότι δεν την εμπιστεύονται, επειδή οι δικαστές επηρεάζονται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Εφόσον λοιπόν δεν εμπιστευόμαστε τους δικαστές, επειδή μπορεί να επηρεάζονται από πολιτικούς, γιατί να εμπιστευτούμε πολιτικούς που παριστάνουν τους αμερόληπτους και αδέκαστους δικαστές; Συνεπώς, τίποτα δεν προσφέρει στην απόδοση δικαιοσύνης για την υπόθεση των Τεμπών η Προανακριτική. Ενα τελετουργικό είναι, συνήθως ανιαρό, με ξεσπάσματα χυδαιότητας, στο οποίο ο εγκαλούμενος για τους μεν είναι αθώος, ακόμη και αν παραδέχεται ο ίδιος ότι έσφαξε τη μάνα, για τους δε είναι ένοχος, ακόμη και αν ο Ιησούς βεβαιώσει την αθωότητα του εγκαλουμένου, με προσωπική επιστολή του στον κ. Βελόπουλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή